ALTIJD ZON CREËRT EEN WOESTIJN
In ons streven naar Insta-geluk gunnen we onszelf geen ruimte voor stilte, verdriet, rouwen of gewoon een sombere dag. .We streven steeds meer geluk na want we geloven dat we ons geluk volledig in eigen hand hebben, dat geluk volledig maakbaar is.
Het grootste deel van ons leven zijn we dan ook bezig met aanhoren, uitleggen, klagen of piekeren over waar we niet genoeg van hebben. We zijn bang achter te lopen, te verliezen en tekort te komen.
Kortom, we geloven dat een vol leven gevuld moet worden met geluk, waarin geen tekort is aan geld, afscheid nemen, ziektes en andere negativiteit.
Doen we juist onszelf hiermee niet tekort? Is het niet zo dat je geluk alleen kunt ervaren wanneer je kennis hebt van ongeluk?
Lijden is niet iets om uit de weg te gaan hoewel we hiertoe primair geneigd zijn.
Kunnen we ellende zien als een huisvriend? Die is ook niet altijd welkom, maar klopt toch regelmatig op de deur. Soms met goed, soms met slecht nieuws. Laat hem binnen, verwelkom hem. Op een gegeven moment zal hij weer vertrekken.
Als je deze vriend voor de deur laat staan verspert hij je doorgang en blijf je gevangen in de spanning en frustratie van het streven naar het onbereikbare.
Zou je überhaupt vreugde ten diepste kunnen waarderen als je nog nooit de kans had gehad om verdriet werkelijk te ervaren?
Als je je nooit vergist hebt, zou je waarschijnlijk minder dan de helft kennen van wat je vandaag weet. Als ze nog nooit tegen je hadden gelogen, zou je het niet waarderen dat ze dat niet deden, omdat je niet zou weten hoe verleidelijk die keuze zou kunnen zijn. Wanneer geen enkele vriend je had teleurgesteld, zou je niet weten wat echte vriendschap is. In slechte dingen is er altijd iets goeds, in lelijk is er altijd iets moois.
Niemand is vrij van lijden. Er zijn veel negatieve ervaringen en omstandigheden die ons op de proef stellen. Als ze ons niet hadden geschaad, zouden we nooit weten hoe we het goede moeten onderscheiden van het kwade.
Kortom, laat ook het donker toe. Dit zal nooit het licht geheel doen verdwijnen, licht zal uiteindelijk donker doen verdwijnen. Zon en maan, donker en licht, ze vormen een onlosmakelijk geheel.
Het één kan niet zonder het ander!
KOTSEN VAN JE ONCOLOOG
Over Nocebo en Placebo, het geloof in je verwachting, het creëren van een werkelijkheid.
Geloven in de positieve werking van therapie, het placebo-effect is middels wetenschappelijk onderzoek bewezen.
Het placebo-effect gaat over het werkelijk worden van je verwachting in positieve zin. Ons geloven heeft dus invloed op onze kwaliteit van leven. Ik vind dit een mateloos boeiend gegeven.
Deze week luisterde ik weer eens naar een podcast met hoogleraar Andrea Evers, gezondheidspsycholoog en hoogleraar aan de Universiteit Leiden. Zij kreeg in 2019 een hoge wetenschappelijke onderscheiding, de Stevinpremie, voor haar baanbrekend onderzoek naar placebo- (en nocebo) effect. Ik hoorde haar vertellen:
“Hij liep in de supermarkt, zag z’n oncoloog staan en begon acuut te kotsen”.
Bijzonder denk je? Nee, dit verhaal staat niet op zichzelf. Zo heb ik zelf een zwager die wanneer hij de letters UMC las kotsmisselijk werd.
Overeenkomst: Beiden hadden een ingrijpende chemotherapie behandeling achter de rug. De associatie daarmee via de letters of de oncoloog maakten dat ze weer dezelfde bijwerkingen van de chemotherapie gingen ervaren. Is dat niet bijzonder?
Negatieve effecten van behandelingen en/of aandoeningen zorgen of angst voor diezelfde behandeling of aandoening, dit ervaren noemen we een nocebo effect. Het is het negatieve broertje van het placebo-effect. De negatieve verwachtingen kunnen bestaan ten opzichte van een bepaalde medicatie of behandeling, bijvoorbeeld middels angst voor risico’s en bijwerkingen van een behandeling of angst voor het krijgen van een infectie. Dit effect kan juist de gevreesde symptomen en klachten weer versterken, volgens het principe ‘you get what you expect’. Een selffulfilling prophecy.
Ik ben overigens nu benieuwd hoe dat na de negatieve berichgeving gaat uitpakken met de hoeveelheid bijwerkingen voor AstraZenica!
Een negatieve associatie heet dus een nocebo effect. Geloof in de bijwerkingen creëert bijwerkingen. Een positieve associatie noemen we een placebo effect. Denk aan het kusje op de zere plek van moeder.
In de medicijnkast in het ziekenhuis waar ik vroeger mijn opleiding deed, stond standaard een potje placebo’s die wij vaak met zeer positief resultaat verstrekten aan patiënten met pijn, spanning en slapeloosheid. Nu heet dat niet meer ethisch maar het werkte prima en had geen enkele bijwerking.
Ervaringen uit het verleden bepalen hoe je iets ervaart. Dat noemen we conditionering. Die pijnstiller of dat medicijn dat je al lang gebruikt hielp altijd prima, dan gaat hij je nu ook helpen. Dat gegeven kan je ook in de weg gaan zitten. Stel die voor jou goed werkende bekende rode pil van merk X wordt niet meer verstrekt en door de apotheek vervangen door een goedkopere wel door de zorgverzekeraar vergoede groene pil met merknaam Y met dezelfde stoffen er in. Deze lijkt bij jou niet goed te werken. Je hebt daar blijkbaar geen goede associatie bij en wantrouwt het feit dat deze goedkopere er totaal anders uitziende pil jou gaat helpen. Onderzoek heeft overigens ook geleerd dat rode pijnstillers beter werken dan groene.
Stel dat de arts en/of apotheek je vooraf helder hadden geïnformeerd dat je een andere soortgelijke pil krijgt die zeker zo goed en misschien nog wel beter zal gaan helpen, en dat goedkoper soms ook beter kan betekenen. Jij hebt er dan mogelijk wel vertrouwen in en baat bij de behandeling.
Wanneer de arts je vertelt dat sommige mensen bijwerkingen hebben en daar bij van jou wegkijkt en als het ware wijst naar ‘die anderen’, daarna tegen jou zegt dat dit voor jou anders kan zijn, de chemokuur jou gaat helpen en jij gelooft dat, je ziet dat voor je, dan hebben je een helder positief perspectief en is het placebo effect geactiveerd. Dat kan simpelweg maken dat jij aanmerkelijk minder klachten hebt en de chemo beter werkt.
Wat maakt dan dat de professionele zorgverleners nog zo doen weinig met de kennis en het gebruiken van placebo en nocebo effecten? Vraag het ze zou ik zeggen, ik heb geen idee. Het niet doen levert onnodige kosten en meer ziekte op terwijl er met het inzetten van deze kennis gezondheidswinst en positiviteit te behalen is.
In hoeverre bepalen onze verwachtingen onze werkelijkheid?
Trek deze lijn eens door. Denk maar eens aan mensen met het altijd half volle of half lege glas.
Realiseer je dat ons geloven in een werkelijkheid voor een aanmerkelijk deel bepalend is voor hoe we onze werkelijkheid ervaren. En het doet ook een voorspelling over hoe onze werkelijkheid er uit gaat zien. Gewapend met deze kennis kun je je afvragen: In welke mate is ons leven dan een selffulfilling prophecy? Wat denk jij?
Doelen stellen = Problemen creëren.
Richting bepalen = Kansen creëren
Op een bochtige landweg is is simpelweg meer te zien als op een snelweg.
Gisteren had ik een gesprekje met iemand die, nadat hij een heftige life-changing periode had doorgemaakt, een nieuw helder doel voor ogen heeft. Hij wilde daar zo spoedig mogelijk in een rechte streep op af. Ik heb zowel vragen over die weg als de haalbaarheid en wenselijkheid van de bestemming. Mijn advies: Ga die richting op in plaats van dat specifieke doel na te streven.
Wanneer jij je levensdoel (nog) niet gevonden hebt dan denk ik dat je beter direct kunt stoppen met zoeken. Als je het wel denk te weten vraag je dan af of je doel haalbaar is en of je wel echt gelukkig gaat worden van het constante streven om dit doel te behalen. En hoe ziet het er uit als je je doel bereikt hebt? En hoe weet je zeker dat dat je ultieme doel is?
Een deel van de mensen vraagt zich überhaupt niet af wat zijn of haar bestemming is. De lat zo laag leggen lijkt me ook niet de meest handige weg.
Voor anderen lijkt het bereiken van hun levensdoel hun ultieme opdracht. Een deel deel van deze mensen slaagt er niet in om dat doel te bereiken. Problemen en teleurstelling zijn het gevolg.
Wanneer je de lat wat lager legt ben je flexibeler en zal je jezelf minder snel frustreren. Bescheiden verwachtingen creëren minder problemen.
Wanneer je een ideaal hebt en je leven gericht op dit doel wilt creëren kun je je denk ik beter met de richting bezighouden. Wanneer je te gefocust bent op je ultieme doel, mis je veel moois om je heen. Je sluit je af en wijdt je leven overwegend aan die weg, terwijl zich onderweg de mooiste kansen en vergezichten voordoen om van te genieten. Vraag jezelf dagelijks af waar je NU vrolijk en dankbaar van wordt. Zo stel je jezelf open voor heel veel meer. Wie weet ontdek je een ander nu nog verborgen talent in jezelf. Beperk je dus niet tot dat ene doel maar stel jezelf elke dag open voor nieuwe avonturen en blijf intussen in beweging in de voor jou juiste richting.
De manier waarop je naar de zaken in het leven kijkt, bepalen jouw realiteit. Dat geldt ook voor het doel dat je jezelf stelt en hoe je daar naar kijkt. Zie jij het behalen van jouw levensdoel als de sleutel tot het ultieme geluk? Tot een zinvol en tevreden leven? Dan zal je, totdat je dat doel voor 100% behaald hebt, nooit helemaal gelukkig zijn. Dat lijkt mij niet handig. Hoeveel moois laat je onderweg dan liggen?
Je kunt iets doen aan de kijk die je hebt op je levensdoel door daar vragen bij stellen, of dat dat de ultieme waarheid is en jezelf af te vragen wat je nog meer zou kunnen waarnemen en ervaren in de ruimte onderweg verder weg van dat doel. Verleg je focus ook op andere aspecten in je leven waar je blij en gelukkig van wordt en wat je voldoening geeft. Zo stel je jezelf open voor de avonturen van het leven.
Wie weet kom je zo ook in de buurt van de doelen die je voor ogen had maar dan op een ontspannen plezierige en soms verrassende wijze. Je kunt je vast wel voorstellen dat het maar zo kan zijn dat deze bochtige onvoorspelbare weg je naar meerdere nu nog onbekende mooie bestemmingen gaat brengen. Kortom, zet je koers uit in een voor jou goed voelende richting en pas je onderweg aan aan wind, stroming en weersomstandigheden. Het levert je niet geplande bezoekjes aan de mooiste voor jou onbekende havens die jouw reis uiteindelijk zo interessant maken. Go with the flow!
WONDERE WITTE WERELD 13-02-2021
Ik doe de gordijnen open en wordt gevangen door de bijzondere mooie witte wereld!
De zon komt er bij en laat zien hoe warmte en koude samen in het moment kunnen bestaan.
Ze bestaan samen en verspreiden in stralen een helder warm-koel licht.
De lage grondmist die ontstaat boven het bevroren besneeuwde veld lijkt de overdaad aan licht te willen verhullen.
Zo lijkt er in deze mist een overgang te ontstaan tussen hemel en aarde.
Hoe mooi kan je dag beginnen?!
"THE MIND IS A WONDERFUL SERVANT, BUT A TERRIBLE MASTER". 25-01-2020
(Robin Sharma)
Ik kan nu s’ avonds enorm genieten van de doodse stilte buiten.
Anderen ervaren de stilte als doodsaai en bedreigend en lijden er onder.
Hoe kan het dat dezelfde schijnbare omstandigheden zulke enorme tegenstrijdige ervaringen kunnen creëren?
De realiteit is dat degene die ervaart de ervaring IS.
Wat we waarnemen, hoe we met onszelf en elkaar omgaan en wat we ervaren, wordt bepaald door onze opgebouwde filters, onze levenservaring. Hieruit volgt dat, als we ons leven zoals we het ervaren willen verbeteren, het essentieel is dat we leren de mind (servant) te beheersen.
Hoe beheersen we de mind? Door ons bewust te maken van dit proces en het automatisch denken te overstijgen. Door inzicht en meditatie leren we ons voorbij onze gedachten te bewegen en de rust te ervaren, die er altijd is, begraven onder het lawaai. Hoe meer we dit doen, hoe meer en beter we ons gewaar worden van ons onbewust reageren en gedrag.
Wanneer we het denken kunnen overstijgen worden we ons bewust van de oude patronen waarin we vastzitten. Door deze patronen te leren zien zijn ze niet langer onbewust. Door bewustzijn middels onder meer meditatiebeoefening begint ons de wijze waarop onze mind functioneert helder te worden. Hierdoor kunnen we onbewuste patronen, die ons niet langer dienen, loslaten.
Natuurlijk moeten we onze mind gebruiken, bewust en onbewust. Dit is absoluut essentieel om met succes door ons leven te kunnen navigeren. Wat ik wil zeggen is dat je in plaats van te bestaan met het idee dat je je mind bent, jezelf leert te ontmoeten vóór de mind. Leef niet alleen op de automatische piloot. Want dit is een geweldige dienaar maar kan ook een vreselijke meester zijn!
WILLEN DAT ALLES GOED GAAT IS EEN NEGATIEF STREVEN. 22-01-2021
“Willen dat alles goed gaat is een negatieve ervaring. Accepteren dat dingen fout gaan is een positieve ervaring.”
(Mark Manson)
We willen ons als individu speciaal voelen en voldoen aan de normen die anderen ons opleggen. Dit maakt dat we onszelf afwijzen en afkeuren. Hoe meer we ons persoonlijk bedreigd voelen, hoe meer we proberen dit gevoel van afkeuring en schaamte te vermijden. Dus doen we van alles om niet in de schaduw te komen staan die we wel zelf aanbrengen.
Zolang we onszelf niet als waardevol zien en onze waarde aflezen aan anderen zullen we ons vaak ongelukkig voelen. We kunnen niet voldoen aan wat de buitenwereld ons oplegt. Met de huidige mediale en sociale druk is er altijd kritiek te vinden. We zullen ons unieke zijn en onze waarde moeten leren zien en waarderen. Zo niet liggen ontevredenheid, frustratie, burn-out en depressie op de loer.
We leven in het westen in vergelijking tot Afrika en het veruit grootste deel van de wereldbevolking in weelde en blijven toch onbehagen voelen. En hebben we daar allemaal niet meer of minder last van? Wie heeft zich nooit leeg gevoeld ondanks alle luxe en overvloed?
Het gaat er om wat we doen met ons leven en dat is niet het verzamelen van likes. Dat vraagt zoeken, hard werken, inzicht creëren en doorzettingsvermogen. Waarderen wat er is, het accepteren van gedoe en wat er niet is of zal zijn. Waarderen van jezelf met alles er op en aan, met je beperkingen en mogelijkheden. C
Kortom, ga aan het roer staan van je leven en stippel een reële koers uit richting een mooie bestemming. Maak daarbij gebruik van je morele kompas. En weet dat je geheid storm gaat tegenkomen, hou dan de goede richting vast. Op die wijze mogen op onszelf vertrouwen.
OOGAPPEL OF ROTTE APPEL? 17-01-2021
Het meisje hield twee appels stevig vast. De vriendin vroeg: “mag ik er één hebben?”Het meisje hapte snel een stukje uit de ene appel en toen uit de andere. De vriendin had moeite haar teleurstelling weg te slikken.Toen gaf het meisje haar een van beide appels met de woorden: “Hier, dit is de meest zoete”.
We staan snel met ons oordeel klaar. Dat is evolutionair gezien te verklaren. Daarnaast is het een mogelijkheid om energie te besparen. In de oertijd was het van levensbelang om situaties snel te kunnen beoordelen. Is dit eten goed, of word ik er ziek van? Is deze vreemdeling te vertrouwen of gevaarlijk? Waren we toen zonder snel oordeel geweest dan waren we als soort misschien wel uitgestorven. Zo hebben we onszelf dus gespecialiseerd tot snel reageren en oordelen op basis van het verleden. Daarnaast generaliseren en vervormen we informatie die via onze zintuigen binnen komt om onder meer energie te besparen.
Goed dus om je bewust te zijn met welke bril we kijken, dat we leren oordelen achterwege te leren laten door met een open mind in het ‘nu’ te leven. Ons te beperken tot waarnemen. En als je je realiseert dat je toch weer te snel met je oordeel klaar stond je jezelf niet veroordeelt maar mild en begrijpend bent. Het is mooi maar niet vanzelfsprekend makkelijk om te leren.
VANMORGEN VOND ER EEN WONDER PLAATS 16-01-2021
Afgelopen week las ik op Instagram dat iemand die ik volg nooit eerder ‘bewust’ een zilverreiger had gezien het bewust waarnemen van deze mooie witte verschijning beleefde als een spirituele ervaring. Een wonder.
Voor mij geen verwondering. Ik zie deze mooie witte reigers bijna elke dag op het weiland waar we op uitkijken. Vanmorgen echter stond ik op de verdieping op de crosstrainer en gleed er vlak onder mij, in een mooie trage vlucht, een zilverreiger voorbij. Ik keek met verwondering en bewondering naar dat mooie schepsel wat voorbij vloog alsof ik dat voor de eerste keer zag. Ik was me, na het lezen van bovenstaand bericht, veel meer bewust van de schoonheid van deze ervaring. Dat wat ik gewoon was werd toen een wonder.
Misschien kan je je nog de ogen van verwondering van een baby voor de geest halen. Het moment dat de baby voor het eerst bewust zijn of haar bewegende arm en hand waarnam. Dat gevoel, dat ontberen wij denk ik.Als volwassenen verwonderen we ons niet meer zoals kleine kinderen dat kunnen doen. We hebben het te druk met haasten, zorgen en verantwoordelijkheden dragen.
Je verwonderen levert zoveel op. Het brengt de magie terug in het leven.We kunnen leren om steeds weer en meer bewust met verwondering naar dingen te kijken die we volstrekt normaal vinden maar in feite een wonder zijn. Zoals een zilverreiger, een andere uiting in de natuur of jezelf gezien in de spiegel. De realisatie van deze wonderen creëert dankbaarheid. Want naast verwondering ligt dankbaarheid.
Dankbaarheid is een bredere levensoriëntatie gericht op het opmerken en waarderen van het positieve in de wereld. Gericht zijn op wat we hebben, gerichtheid van verwondering bij schoonheid en gerichtheid op het positieve in het huidige moment. Er is heel veel positiefs om ons over te verwonderen en dankbaar voor te zijn!
BOERENVERSTAND 3-1-2021
Een metafoor waar we 2021 mee in kunnen!
Er was een boer die maïs van uitstekende kwaliteit verbouwde. Elk jaar won hij de prijs voor de beste maïs. Een journalist interviewde hem en hoorde de boer iets interessants vertellen. Hij ontdekte dat de boer zijn mais-zaad deelde met zijn buren. ′′Hoe kun je je het veroorloven om het beste zaad met je buren te delen als ze elk jaar de competitie met jou om de beste maïs aan gaan?" vroeg de verslaggever.
′′Tja meneer," zei de boer, ′′Begrijp je dat niet? De wind verplaatst het stuifmeel van de rijpende maïs en het dwarrelt van veld naar veld. Als mijn buren inferieure maïs kweken, zal kruisbestuiving de kwaliteit van mijn maïs gestaag aantasten. Als ik goede maïs wil kweken, moet ik mijn buren helpen om goede maïs te laten groeien."
Zo is het ook met ons leven... Wie zinvol, goed en rijk, wil leven, moet helpen met het verrijken van het leven van anderen, want de waarde van een leven wordt afgemeten aan het andere leven. En degenen die ervoor kiezen om gelukkig te zijn, helpen anderen geluk te vinden, want het welzijn van elk van ons is verbonden met het welzijn van iedereen
- Noem het kracht van collectiviteit
- Noem het het principe van succes
- Noem het een levenswet.
Niemand van ons wint echt, totdat we allemaal winnen!
2021 IS NIETS
Stil, fris en omfloerst ontwaakt de 1e dag van het nieuwe jaar.
Vol belofte!
Voorzichtig geeft hij het eerste lichtstralen prijs.
Alsof hij wil zeggen .... ik geef je een glimp op alle mogelijkheden van dit nieuwe jaar, alles wat ik in potentie met mij meedraag.
Het is aan jou wat je er mee gaat doen.
2021 is (nog) niets, het is wat jij er van maakt.
Ik wens je een mooie en behouden vaart!
KERST? GA VREDE DOEN! 23-12-2020
Mis je in Coronatijd, tijdens deze donkere dagen, het ‘vredige’ gevoel?
Wat te doen? “Ga vrede doen!” Oorlog kunnen we voeren, Vrede kunnen we stichten/bewerkstelligen. Vrede ontstaat vanuit gedrag, we doen Vrede! Dus wil je vrede? Ga dan vrede doen!
Vrede vraagt om liefdevol denken en gedrag! Heb jezelf lief, liefde voor jezelf werkt helend voor de wereld om je heen! We blijven vaak hangen in negatieve emoties die onszelf en de wereld om ons heen vergiftigen. Vergeving, liefde en dankbaarheid zijn bevrijdende ontgiftende krachten.
Je kunt wat buiten jezelf is beïnvloeden door jezelf liefdevol te veranderen. Jij bent verantwoordelijk voor wat je denkt en alles dat onder je aandacht komt en je vandaar uit doet. Verantwoordelijkheid en eigenaarschap wil zeggen dat je in staat bent om schoon schip te maken door jezelf en je omgeving te vergeven. Wanneer je jezelf bevrijdt uit verstikkende emoties kunnen jij en je omgeving liefdevol vooruit in het leven.
Dus in plaats van je machteloos te voelen kun je wat doen. Denk en handel vanuit de kracht van liefde, dankbaarheid en vergeving.
Wanneer je vergeeft laat je los. Je investeert in een vrediger toekomst voor jou en de wereld om je heen. Dus doe .. “EEN VREDIGE KERST!”
19 december 2020
PANDEMIE-TIJD, VOOR ALLES IS ER EEN TIJD!‘
Turn, turn, turn’: ‘Voor alles is er een uur, uur uur’. Songtekst uit de 60-er jaren geschreven door Peete Seeger van de de Byrds https://youtu.be/W4ga_M5Zdn4
Tegen de zwaartes die het leven met zich meebrengt is vechten zinloos gebleken. We hebben daarover geen controle, we kunnen wat we nu ervaren in de ogen zien, accepteren en ons op flexibele positieve wijze proberen aan te passen.
Al 2300 jaar geleden werd door de wijsgeer Salomo (Prediker), later door o.m. Ernest Hemingway en dus Peete Seeger, de wereld als onnavolgbaar betiteld. Alle kennis en wijsheid van deze wereld slaagt er niet in de zin van ons bestaan werkelijk inzichtelijk te maken. Hoe meer inzicht een mens nastreeft, hoe meer hij ervan overtuigd raakt dat de wereld absurd is. Toch zijn er ervaringen die zinvol zijn. In liefde, werk en intellect kunnen we voldoening vinden zodat ons bestaan als zinvol wordt ervaren.
Voor alles is er een tijd:
“Er is een tijd om te barenen een tijd om te sterven, een tijd om te plantenen een tijd om te rooien. Er is een tijd om te dodenen een tijd om te helen,een tijd om af te brekenen een tijd om op te bouwen. Er is een tijd om te huilenen een tijd om te lachen,een tijd om te rouwen en een tijd om te dansen. Er is een tijd om te ontvlammen en een tijd om te verkillen, een tijd om te omhelzen en een tijd om af te weren. Er is een tijd om te zoeken en een tijd om te verliezen, een tijd om te bewaren en een tijd om weg te gooien. Er is een tijd om te scheuren en een tijd om te herstellen, een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken. Er is een tijd om lief te hebben en een tijd om te haten. Er is een tijd voor oorlogen er is een tijd voor vrede”.
Er is tijdens ons leven niets voor ons weggelegd behalve onze tijd van nu, positief te leven en waar mogelijk hiervan te genieten. Want wanneer we genieten van al het goede dan kunnen we dankbaar zijn, liefde, geluk en zingeving ervaren.
14 december 2020
"Hoi, Hoe maak je het?
"Huhh ..... Hoe maak je wat?"
Hoe maak je het?” vraagt ze.
“Hoe maak ik wat?” vraagt hij.
Tegenwoordig vragen we “Hoe gaat het met je?” of “Hoe is het?” Open vragen gericht op de beleving van de omstandigheden. De tegenwoordig ouderwetse vraag “hoe maak je het” is meer gericht op hoe je omgaat met de omstandigheden.
Je bent niets, je doet iets. Je doet van alles waardoor je jouw belevingswereld beïnvloedt. Wanneer je andere dingen gaat doen ga je deze anders ervaren en je anders voelen. In je leven gebeuren er positieve en negatieve dingen. Jij gaat daar op een bepaalde manier mee om. Dat ‘er mee omgaan’ veranderen is niet persé eenvoudig maar wel wat nodig om je belevingswereld aan te passen.
De bewust gestelde vraag “Hoe maak je het?” is denk ik dan ook een betere vraag waarin je de ander de gelegenheid geeft om meer van zichzelf prijs te geven. Ik denk dan; die ouwe tijd was zo gek nog niet.
Maar ja, toen was die mentale check ook nog nodig.
Nu niet meer want we hebben nu geestelijke gezondheidszorg ... toch?
Schepen zijn er om te varen, niet om in de veilige haven te blijven liggen 3 december 2020
Ik stelde niets voor in dat geweld om mij heen. Zeeziek lag ik in m’n hutje. Met elke golf voelde ik mijn angst toenemen. Afhankelijk, onzeker en onervaren. Ik had weinig te zeggen en nog minder bij te dragen. De zee, het weer, de havens, de bemanning, de koers, ik begreep er allemaal niets van. Wat is mijn rol binnen dat alles?
Naarmate de tijd verstreek begon ik de zee, ons schip en de bemanning beter te leren kennen. Ik leerde van het schip, haar gedrag en wanneer ze goed liep. Ik leerde het weer te lezen, een koers uitzetten en de zeilen aan te passen aan de omstandigheden. Ik leerde leven met nukken van de kapitein en het gedrag van de bemanning en was blij met een klein compliment. De navigatie vond ik het moeilijkste om te bevatten. Het heelal, de maan, de zon en de sterren, hun onderlinge beïnvloeding en beweging ten opzichte van elkaar. Aanwezig maar ongrijpbaar.
Ik deed wat er van mij verwacht werd, ik paste mijzelf bescheiden aan, dat werd soms gewaardeerd. En soms .... heel soms stond ik zelf even aan het roer en hoewel ik niet zonder orders van koers mocht veranderen voelde dat goed.
Uiteindelijk voelde ik dat ik over een andere boeg moest gaan varen, een eigen bestemming moest gaan zoeken. Ik bouwde met veel hulp, vallen en opstaan uiteindelijk mijn eigen schip. Onzeker en vaak onwetend over de basis van mijn eigen keuzes werd er bemanning gemonsterd en gooiden we de lijnen los en voer ons schip voor de wind het zeegat uit. Achteraf realiseer ik mij dat, hoewel ik meestal aan het roer stond, de koers niet door mij maar grotendeels door mijn referentiekader en mijn omgeving werd bepaald. Ik leerde de macht van de natuur met haar grillen steeds beter kennen. Ik leerde dat de kaart heel anders was als de werkelijkheid. Zo leerde ik ook gebruik te maken van de stroom en de voorspelde windrichting. Dat je hoog en scherp aan de wind varen niet lang volhield. Hoe de koers en zeilen aan te passen voor een veilige vlotte vaart. Zo bereikten we met vaak ruime wind zonder noemenswaardige averij de havens.
Plots hoorde ik dat mijn opleidingschip in hoge zee zeer zware averij had opgelopen vanwege eigenzinnig gedrag van de kapitein. Hij luisterde niet naar z’n bemanning die waren gestopt om te proberen hem te waarschuwen. Hij had, zoals bijna altijd, de wijsheid in pacht. Gevolg: Onherstelbare schade en diverse gewonden waaronder enkelen zeer zwaar. Dat maakte dat er nieuw inzicht ontstond in mijn leerschool, mijn ervaren en ‘weten’. Er ontstonden nieuwe inzichten in mijzelf en anderen, mijn denken, weten en handelen. Het inzicht ontstond dat ik in liefdevolle verbinding met mijzelf, mijn bemanning en omgeving mijn eigen bestemming moest bepalen, mijn eigen koers moest uitzetten en daarnaar mocht handelen.
Dat nieuwe perspectief leert mij nieuwe bestemmingen ontdekken. Dat betekent ook varen op onbekende zeeën en confrontatie met soms heftige stormen of periodes van windstiltes. Ik leer steeds beter luisteren naar wat ik niet hoor, kijken naar wat ik niet zie, weten wat ik niet weet. Weten dat ik in mijn rol als deel van de bemanning ok ben, niet perfect hoef te zijn. Dat feedback ok is. Verandering, flexibiliteit, niet weten en leren blijken zo belangrijker als ervaring en kennis.
Zo varend over de wereldzeeën ervaar ik in dankbaarheid de liefde en de schoonheid van de schepping waar ik samen met de bemanning deel van uit maak. In liefdevolle verbinding met dit alles hoop ik uiteindelijk mijn bestemming te vinden. In mildheid kijkend naar mijn beperkingen weet ik dat navigeren nodig blijft. Open staan voor wat zich aan dient, voor nieuwe bestemmingen en mijn uiteindelijke bestemming. Dit alles is inherent aan het bezeilen van de wereldzeeën. Ik kan ook voor anker gaan en blijven liggen waar ik lig. Maar schepen zijn er om te varen, niet om in de haven te blijven liggen.
Een mooie en behouden vaart gewenst!
Zien of Inzien 27 november 2020
Ik maakte vanmorgen deze foto van ons uitzicht. Wat maakt dat ik de lucht in de weerspiegeling van het water mooier vind als een foto van alleen de lucht? Misschien zag ik de stilte.
Metaforen zijn de codes van het inzicht dat naar ontbrekende woorden zoekt:Een eenzame monnik kreeg op een dag bezoek van enkele mensen.Nieuwsgierig vroegen ze hem wat voor nut het leven in stilte had.
De monnik, die net met een emmer water haalde uit een diepe bron, stopte zijn werkzaamheden en zei: ‘Kijk eens in de bron. Wat zien jullie?’De mensen tuurden naar het water en zeiden: ‘We zien helemaal niets.’
Enige tijd later herhaalde de monnik zijn vraag. ‘Kijk weer in de bron. Wat zien jullie nu?
’De mensen keken weer en zeiden opgetogen: ‘We kunnen in de weerspiegeling onszelf zien!’‘
Dat is de kracht van de stilte,’ legde de monnik uit. ‘Ik was water aan het putten en daarom was het water onrustig. Nu is het rustig en kunnen jullie jezelf zien. De stilte zorgt ervoor dat je jezelf kunt zien. Maar blijf nog even hier wachten’.
Enige tijd later zei de monnik weer: ‘Kijk nu nog een keertje in de bron. Wat zien jullie nu?’
De bezoekers tuurden naar de bron en riepen uit: ‘Nu zien we de stenen op de bodem van de bron!’‘Juist,’ beaamde de monnik, ‘als je maar lang genoeg wacht en opgaat in stilte, kun je de grond van alles aanschouwen.’
Waarde 24 november 2020
Een vader zei tegen zijn dochter: “Je bent cum laude afgestudeerd, hier is een auto die ik jaren geleden heb gekocht.
Hij is nu een beetje ouder, maar voordat ik hem aan je geef, breng hem naar het centrum voor gebruikte auto's en vertel ze dat je hem wilt verkopen en kijk hoeveel ze je ervoor bieden.
De dochter ging naar de parkeerplaats voor gebruikte auto's, keerde terug naar haar vader en zei: "Ze boden me €1000 aan omdat ze zeiden dat hij er behoorlijk versleten uitziet.
"De vader zei: "Breng hem naar het pandjeshuis." De dochter ging naar het pandjeshuis, keerde terug naar haar vader en zei: "Het pandjeshuis bood slechts €100 omdat het een oude auto is.
"De vader vroeg zijn dochter om nu naar een autoclub te gaan en hun de auto te laten zien. De dochter nam toen de auto naar de club, keerde terug en vertelde haar vader: "Sommige mensen in de club boden er €100.000 voor omdat het een Holden Torana is, een iconische auto die door veel verzamelaars wordt gezocht"
De vader zei daarop tegen zijn dochter: "De juiste plek waardeert je op de juiste manier. Als je niet gewaardeerd wordt, wees dan niet boos, het betekent dat je op de verkeerde plek bent”. Degenen die je waarde kennen, zijn degenen die je waarderen ... Blijf nooit op een plek waar niemand je waarde ziet!
COVID-19, ZIE JiJ DOOR DE BOOM NOG HET BOS? 21 november 2020
We zitten in een CORONA-HYPNOSE. Wikipedia:”Hypnose is een trance gekenmerkt door verhoogde vatbaarheid voor suggesties”. In hypnotische trance ben je gefocust en de rest om je heen valt weg.
Ik vertelde afgelopen week al: Hoewel al lang niet meer besmettelijk zien mensen mij nog steeds als een besmettingsbron.
Corona angst: Angst voor verlies, voor verlies van controle, van gezondheid. Deze angst wordt dagelijks met veel succes onderhouden door de media en hun suggesties en alles wat in het teken staat van de pandemie. Of het nu diepe angst is om de ziekte te krijgen (met dank voor die Italiaanse ic-beelden in het voorjaar), angst voor de dood, angst voor verlies van werk en/of inkomen, voor vereenzaming of voor saaiheid, voor gevolgen voor je geliefden etc. Angst is volop aanwezig.
Soms staan met onze neus bovenop die Corona-boom en zien in de bast alle openstaande groeven die staan voor de angsten die we hebben. Doordat we zo gefocust zijn op die ene boom ervaren we de rest van het bos niet meer. Alle andere mooie bomen, de diversiteit, de struiken en planten. De zo specifieke zware bosgeur, het gefluit van de vogels, het ritselen van het blad en het gebroken licht dat mystiek met gouden stralen door de takken ons tegemoet schijnt. Hoe mooi is dat?Soms hoor ik letterlijk zeggen “we mogen ons wel zorgen maken want ....” STOP: Kom uit de hypnose!
|Ik wil de consequentie van besmetting met het COVID-19 virus niet bagatelliseren. Ik heb het aan den lijve ondervonden. Alleen, als het hebt dan is dat op dat moment een feit, op dat moment moet je daarmee dealen. Nu niet. NU kan je je ook met andere vaak mooiere zaken en uitdagingen bezig houden die er ook zijn of vragen om ontdekt te worden. Kortom, we hebben meer keuzes. Ik zie nu meer mensen die meer afstand van die ene Covid-boom nemen. Zij zien de rest van het bos ook weer in beeld komen. Wanneer zij naar het totaalplaatje kijken merken ze een verandering op. Dan merken ze dat het om hun heen meer open, lichter en boeiender wordt. Ze gaan de schoonheid en meer opties zie, putten uit heldere bronnen zoals liefde, positiviteit, creativiteit en nieuwsgierigheid.
Sommige mensen komen bij me, ze vinden het fijn om samen naar ruimte, afstand, een open plek in het bos te zoeken. We creëren daar samen een ander nieuw ervaren. Welkom!
Leven is een sexueel overdraagbare aandoening met een mortaliteit van 100% 18 november 2020
Als gevolg van de persoonlijke confrontatie met Covid-19 ontstonden er bij mij overdenkingen over ziekte en gezondheid. Je realiseert je dan dat ziek (of gezond) zijn één van de vele mogelijkheden is om ons te verhouden tot onszelf, tot de ander en tot de wereld.
‘Verhouden’ is een werkwoord, iets wat je doet. Ik kan bijvoorbeeld de situatie accepteren of me er tegen verzetten en bijpassend gedrag vertonen. Daar liggen keuzemogelijkheden om me op een bepaalde wijze te verhouden tot de wereld.
Corona versterkt de manieren van verhouden. Besmet geweest zijnde met Covid-19 maakt dat ik op basis van gedrag van anderen mezelf soms nog steeds een besmettingsbron voel i.p.v. een medemens. Ziek of gezond zijn verwordt tot een identiteit. Wat is ziek, wat is gezond? Welk (mens-)beeld hebben we daarbij op het oog? Iedere waarheid van ons berust op een ander mensbeeld. Waarheden hebben een beperkte geldigheid, afhankelijk van het referentiekader.
Hoe dan ook, de dood van de mens is een van de weinige werkelijke waarheden in het leven. Zolang we dat niet zijn kunnen we onze waarheden aanpassen en ons weten vergeten. Want alles is perceptie.
WAT VERWACHTEN ZE EIGENLIJK? 16 november 2020
Dat denk ik wel eens.Een luisteraar? Een spiegel? Een tovenaar?
Even een nieuw verhaal installeren en hoppa, klaar is Kees (of Cora)?
Nou, jammer dan. Wil je iets veranderen dan moet jij aan de bak. Ik zal je liefdevol confronteren. Jij bent nu verantwoordelijk en schrijft je eigen verhaal. Wat was was, nu zit jij aan het stuur. En vaak kan ik je helpen om de verandering in te zetten, heel vaak lukt dat binnen enkele sessies. Soms is één sessie life-changing.
Soms lukt dat ook niet. Een enkeling zie ik vaker. En soms werkt het helemaal niet. Dat is dan zo, maar dan heb je het wel geprobeerd, stappen gezet, verantwoordelijkheid genomen. Bereidheid om je eigen werkelijkheid ter discussie te stellen.
Daarmee begint verandering, simpelweg anders te kijken, iets anders te gaan doen. Want je hebt niets, je doet iets, en aan jou om te bepalen of het tijd is om iets anders te gaan doen.
VOLG JE EIGEN WAARHEID 16 november 2020
Vroeger vertelden de mensen elkaar wijze levensverhalen. Hier één met zeer actuele boodschap:
Op een dag gingen Mullah en zijn zoon op reis samen met hun ezel. Mullah gaf er zelf de voorkeur aan te lopen en zette zijn zoon op de rug van de ezel. Toen zij mensen tegen kwamen zeiden die: "Zie daar de hedendaagse jeugd, die heeft geen respect meer voor de ouderdom! Die gezonde jongen rijdt op de ezel, terwijl zijn arme, vermoeide vader nauwelijks vooruit komt." Toen de jongen dit hoorde, kleurde het schaamrood zijn wangen. Hij stapte af en stond erop, dat zijn vader verder zou rijden.
Zo liepen ze verder en even later kwamen ze weer mensen tegen. Die zeiden: "Moet je dat zien! Wat een ontaarde vader, die zelf op de ezel zit en zijn kleine kind in bloed en zweet laat lopen." Na dit verwijt zei Mullah tegen zijn zoon: "Kom, dan zullen we samen op de ezel rijden."
Zo vervolgden zij hun weg, Maar ook nu maakten mensen een opmerking, ze zeiden:"Kijk dat arme beest! Zijn rug zakt door onder het gewicht, zijn buik schuurt over de grond. Nu zei Mullah tegen zijn zoon:"Laten we afstappen. Het is beter dat we allebei te voet gaan, dan kan niemand ons nog verwijten maken."
Zo vervolgden vader en zoon hun weg, lopend achter de ezel. Ze kwamen opnieuw mensen tegen en die zeiden;"Kijk eens wat voor dwazen er op de wereld zijn! Ze lopen in de brandende zon en geen van hen denkt eraan op de ezel te gaan zitten".
Nasrudin draaide zich naar zijn zoon en zei:"Je hebt het gezien mijn zoon. Hoe je je ook gedraagt, je zult nooit genade vinden in de ogen der mensen.
Leer daarom je eigen waarheid te volgen.”
Een verhaal over vooronderstellingen, hoe we de werkelijkheid vervormen en maar bitter weinig weten. 12 november 2020
.In de 16e eeuw leefde er in Krakov een rijke man Joodse man genaamd Yossele.
Hij stond bekend als een vrek omdat, zo werd gezegd, hij nooit geld aan liefdadigheid uitgaf. Soms klopte er iemand aan voor hulp. Die werd nadat hij of zij uitgebreid was gehoord steeds weer zonder hulp de deur gewezen. Dat maakte Yossele weinig geliefd binnen zijn gemeenschap.
Op het sterfbed van Yossele kwam de begrafenisondernemer langs en bood hem een gepaste begrafenis aan. Daar hij daar bijna niets voor wilde betalen stierf hij uiteindelijk moederziel alleen en lag hij enige tijd te vergaan in zijn woning. Een buurman begroef hem uiteindelijk barmhartig onder een boom buiten de poort van de stad.
Later die week verzamelden zich mensen bij het huis van de rabbi van de gemeenschap om geld te vragen voor eten. De rabbi vroeg waarom ze nu in zo grote getale voor zijn deur stonden. Ze vertelden hoe er voorheen elke week een enveloppe met geld op hun deurmat lag, nu niet meer.
Toen kwam het besef binnen dat Yossele al die tijd in het geheim een groot deel van de gemeenschap had ondersteund.
De rabbi ging die week voor op de sabbat en riep Yossele aan om vergeving te vragen. De rabbi kreeg daarop een visioen van een stralende Yossele die vertelde dat alles was vergeven en dat hij alle mensen bedankte dat ze naar hem toe waren gekomen om hem zo in de gelegenheid te stellen liefdadigheid te tonen die alleen aan zijn Schepper openbaar was.
Wordt je bewust van je vooronderstellingen en twijfel aan je vertrouwde werkelijkheid. Geef toe dat je niets weet en ruil dit in voor liefdevolle nieuwsgierigheid.